Bindingsangst

27 oktober 2022

Wat wil je nou eigenlijk Nicky? De signalen die je af geeft voelen verwarrend, ik voel me net een jojo. Je trekt me aan en dan stoot je me af. Je laat me dichtbij en daarna gooi je de deur compleet dicht. Zijn woorden die ik vaker gehoord heb in mijn leven in verschillende relaties. Een diepe verbondenheid wanneer we samen zijn en daar op volgt een afstand wat zich uit in dagen geen contact, het vermijden van contact, niet reageren op berichten mijn telefoon uit zetten, niet terug bellen. Ik klap dicht en verdwijn in mijn bunker niet alleen in relaties maar ook in vriendschappen wat natuurlijk ook relaties zijn. Ik hoor mij zelf iedere keer opnieuw zeggen ik heb ruimte nodig, ik ben bang mijn vrijheid te verliezen. Ik voel het allebei tegelijk ik wil bij de ander zijn maar ook mijn vrijheid kunnen voelen. 

Lastig bindingsangst de behoefte om je te verbinden maar bang zijn om de verbinding echt aan te gaan. Het alleen bij elkaar zijn is niet genoeg je echt open stellen naar de ander met daar in al je kwetsbaarheden dat is eng. 

Ik ging mijn halve leven echte verbinding uit de weg. Ik had geen verbinding met mij zelf en mijn eigen lichaam. Waardoor ik mijn grenzen ook niet aan voelde en dus heel vaak over mijn grenzen ben gegaan. Wat uiteindelijk voor nog meer angst zorgde in de verbinding met anderen. Ik was niet verbonden met mijn eigen lichaam. En mijn hele netwerk aan contacten waren mensen die net zo onsamenhangend uit verbinding waren met zichzelf en alles wat zei voelde als ik. Dat voelde als verbinding voor mij. Door het jaren gebruiken van drugs ontweek ik mijn eigen emoties en de verbinding met mij zelf en met anderen, samen uit verbinding zijn kan heel verbonden voelen. Al spreken we hier van een binding en niet van een verbinding. Dat wat bekend aan voelt kan voelen als thuis komen. De pijn herkennen in elkaar kan voor een gevoel van verbondenheid zorgen, maar het is eigenlijk de pijn die bind. Jaren lang bevond ik mij in deze bindingen wat mijn bindingangst uiteindelijk alleen maar heeft gevoed, ik had al een gebrek aan veiligheid in verbinding door de disfunctionaliteit van de binding daar waar ik op groeide. En het aan gaan van nieuwe relaties die gebaseerd waren op deze binding waren uiteindelijk een bevestiging op de onveiligheid die ik al die tijd in mij heb gevoeld. Een relatie hebben met een partner die zelf in een verslaving zat en op die manier de verbinding met zichzelf uit de weg ging. Leek voor mij een veilige optie, hierdoor hoefde ik de echte verbinding niet aan te gaan met hem, en zo ook niet met mij zelf. Door spiritueel ontwikkelen, persoonlijk groei, energetisch werk, lichaam gerichte therapie kwam ik aan bij het echt verbinden met mij zelf, en ging ik de immens grote angst en pijn voelen van de trauma's die in mij aanwezig waren als het ging over verbinden met eigen gevoelens en emoties en dus met anderen. Jaren lang was ik gedissocieerd van mijn eigen lichaam en eigen grenzen. 

Ik ben de verbinding aangegaan met mij zelf en alles wat in mij aanwezig is. Dat was geen gemakkelijke weg en heeft sporen nagelaten in mijn hart. 

En nu ik in een nieuwe relatie zit voelt het als een soort revalideren in verbinding. Ik voel de naweeën, langzaam kom ik uit de vermijding waar ik gelangde tijd of zeg maar liefs mijn halve leven in heb geleefd. Nu ik de pijn toe heb kunnen laten, eerlijk heb durven kijken naar dat wat niet stroomde in mijn leven, bewust te worden van mijn maskers, deze af heb weten te leggen en de kwetsbaarheid daar onder durf te voelen en toe te laten. Durf ik mijn hart langzaam weer open te stellen maar in deze nieuwe verbinding voel ik dat kleine stapjes van groot belang zijn. Het is kwetsbaar daar waar ik lang voor weg heb gekeken, heb verdoof, me van af heb gesloten is nu voelbaar en mijn lichaam heeft tijd nodig om aan deze nieuwe bewegingen te wennen vertrouwen moet groeien. Ik mag ervaren dat ik veilig ben in verbinding met de ander .

Wat soms erg frustrerend is voor ons beide want we willen genieten van het leven. Ik wil ook genieten van het leven maar je kunt de rivier niet duwen, mijn hart heeft tijd nodig om te herstellen van de pijn die ooit is geweest. En door te luisteren naar mijn lichaam, blijf ik trouw aan mijn grenzen en dat is heling.