Het zwarte gat

Het zwarte gat de oneindige leegte van onze onvervulde behoeftes een diepe eenzaamheid van het hier niet willen zijn. De doodswens van het niet willen bestaan om dat we niet de zorg kregen die we nodig hadden. Om deze leegte te overleven creëren we overtuigingen, muren, overlevingsmechanismes zo dat we de leegte niet meer hoeven voelen in ons zelf. we gaan er van weg, het is de dood in onszelf maar we kiezen er voor om te overleven. Hier ontstaat trauma en worden de delen in ons zelf opgesplitst weg bij de pijn, overleven is de oplossing het trauma deel verdwijnt in het diepe donkere zwarte gat.

Als ik wordt geraakt in deze leegte in mij zelf voelt het als een oneindige leegte zo diep dat ik het niet aan kan raken ik voel het heel diep in mijn gevoelscentrum.

Als of ik in het donker kijk en geen licht zie, als of ik spring in een zwart gat waar de bodem nooit geraakt word. Zoals de zwarte gaten in het universum waar je in verdwijnt.

De angst is enorm doodsangst is wat ik terug voel in dat gat, daar waar het veilig had moeten zijn voelde ik mij onveilig. Voor een kind is dat angst tussen leven en dood je bent afhankelijk van de wereld om je heen van degene die voor je zorgen Wanneer er niet voldaan wordt aan jou emotionele behoeftes zorgt dat voor angst en onveiligheid. Daar waar niks is om dat het niet gegeven kon worden om dat de ander het ook niet gekregen heeft ''Transgenerationeel trauma''. We gaan in ons verdere leven op zoek buiten ons zelf om deze leegte op te vullen we raken verslaafd aan liefde, drugs, eten, shoppen, sex , gamen, Roken... er zijn vele manieren om het zwarte gat van je onvervulde behoeftes tijdelijk te vullen met iets van buiten af. Maar daar waar de leegte is kan alleen jij jezelf gaan geven wat je gemist hebt van binnen.

Wil je echt herstellen vul dan het gat met je eigen liefde voor jou.