Mijn psychische kwetsbaarheid

18 augustus 2022

Complexe PTSS wat is dat eigenlijk? Moeilijk te begrijpen en omschrijven voor de mensen om je heen heb ik gemerkt. Lang had ik de woorden niet voor wat er precies gebeurde in mij en wist ik eigenlijk helemaal niet wat er aan de hand was. Ik voelde me regelmatig overweldigd en ervaarde geestelijke verwarring en chaos in mij zelf soms voor een korte periode maar soms ook langere tijd. Ik wist niet beter dan dit was wie ik was. Maar ik had er ontzettend veel last van. Ik raakte iedere keer compleet uit balans en het voelde alsof ik heen en weer werd geslingerd door het leven. Wat eigenlijk dus ook zo was ik werd de hele tijd getriggerd in mijn trauma’s waardoor mijn gehele zijn ontregeld raakte. Pas toen ik het contact met mijn lichaam en de informatie die daar in opgeslagen lag wist te herstellen door veel spiritueel werk energetisch werken, therapie en andere vormen van zelf onderzoek kreeg ik echt zicht op wat er met mij gebeurde in contact met bepaalde mensen of bepaalde herinneringen gebeurtenissen of geuren. Ik kreeg zicht op mijn triggers die me zo erg ontregelde dat ik de balans verloor in het leven. Deze triggers maakte me aan het wankelen om dat ik werd geraakt in diepe trauma pijn weet ik nu.

Wanneer ik word getriggerd de trigger kan groot zijn maar ook klein word ik terug geworpen in het verleden ik ervaar dezelfde emotionele pijn en fysieke pijn die daar in aanwezig is dit is heel stressvol. Het vroeg dus in mijn spirituele ontwikkeling om zicht te krijgen op mijn triggers en handvaten te creëren hoe hier mee om te gaan het vroeg mij om liefdevol en verzorgend te zijn naar mij zelf. Om zo de scherpte randen er af te halen zo ik bewuster kon handelen wanneer dit gebeurde het vroeg dus van mij om aanwezig te zijn zo dat ik kon zien wat er gebeurde.

Wanneer ik geraakt word raak ik verzeilt in afweermechanismes conditioneringen waar in ik vlucht en vecht tegen de pijn die ik voel ik ga rennen het word chaos in mij en ik kan niet meer stoppen als een gazelle die op de vlucht is voor een tijger ik ren roekeloos door het leven vergeet te ademen en sta onder hoge spanning en ergens ben ik scherp en aanwezig door de hoge adrenaline door mijn lichaam heen raast want er is gevaar. Inmiddels heb ik zoveel bewust zijn gecreëerd in deze onbewuste patronen dat ik de beweging meteen door heb dus anders kan handelen wanneer ik getriggerd word durf ik te voelen. Wanneer mijn mechanismes er alles aan hebben gedaan om mij weg te houden bij de pijn en mijn energie op is van het vechten en vluchten. Verval ik als nog in het zwarte gat van mijn onvervulde behoeftes daar waar ik in het verleden periodes van depressie ervaarde daar waar we stoppen met leven zoals een egeltje zich oprolt tot het gevaar geweken is daar waar een diepe leegte, eenzaamheid en verdriet de boventoon voerde daar waar ik verdween in het donker. Inmiddels heb ik handvaten gecreëerd waardoor ik zicht heb op deze schema’s en patronen waardoor ik anders kan handelen en de hoge pieken en diepe dalen niet meer in uiterste aanwezig zijn ze zijn er wel maar in vele mindere maten. Ik leerde de grijsgebieden verkennen en leerde de balans vinden om zo meer in het midden te blijven als een boom leerde ik te blijven staan in de storm, de regen, de wind en durfde ik de zon op mijn gezicht weer toe te laten. Ik heb nu een keuze ik ben niet meer gevangen in de muren van mijn trauma’s door bewust te zijn kan ik nu andere keuzes maken voor het grootste deel van de tijd.

Wanneer de trigger groot is en ik word geraakt door een trigger wat vanuit het kinderlijk trauma is ontstaan kan een ontregeling 3 tot 5 dagen duren. Wat er dan gebeurd mijn lichaam komt in een staat van hyper alertheid ik sta als het ware op scherp ‘’ net als de gazelle die gevaar heeft opgemerkt van de tijger die in het gras ligt te loeren. Dan ervaar ik angst vaak ongegrond, ik schiet in mijn hoofd ‘’dus uit mijn lijf uit mijn aarding’’. Ik heb erge pijn in mijn buik zo erg dat functioneren bijna niet mogelijk is alleen zet ik mij zelf er altijd wel toe om te gaan werken en juist de gewone dingen in het leven aan te blijven houden dit zorgt voor ritme en regelmaat. Dit zorgt er vaak ook voor dat de stress en spanning vanuit de complexe ptss wat afzwakt. Om dat ik dan in verbinding ben met anderen dit heet co-reguleren. Ik vind zelf regulatie vaak moeilijk wanneer ik verzeilt raak in trauma pijn om dat de pijn zo groot en ik dit nooit leerde hoe ik  dit zelf kon doen. Dit is ontstaan van uit emotionele verwaarlozing ‘’ mijn ouders hebben gegeven wat ze kunnen’’ maar dit is wel een gevolg van mijn opvoeding en hun eigen opvoeding ‘’transgene rationeel trauma’’.

Ik leer mijn triggers steeds beter kennen dus leer ik ook om er anders op te reageren en mijn hulpbronnen in te zetten wanneer dit nodig is dit heb ik moeten leren. Je kunt de patronen die aanwezig zijn ‘’in schema therapie noemen ze dat schema’s’’ niet veranderen deze liggen als het waren in je blauwdruk en het kind wat veel pijn heeft gehad heeft nou eenmaal die pijn gehad. Mijn ervaring is door verzachtend te zijn naar de schema’s waar je in terecht komt kun je er sneller weer uit komen zo groeit dus je gezonde deel en zullen de kwetsbare trauma delen steeds zachter worden. Het vraagt dus van jou om je gezonde kant sterker te maken zo dat je voor jezelf kan verzorgen. Door je bewust zijn te vergroten ben je in staat aanwezig te zijn bij de chaos van het kindje wat overspoeld werd door de onveilige gevoelens waar zij in op groeide. Het wil gezien worden alles in jou wil gezien worden hoe moeilijk sommige dingen ook zijn om naar te kijken. Lang heb ik weg gekeken voor mijn psychische kwetsbaarheid moeilijk vond ik het om te zien hoe het echt is. En pijnlijk vond ik het om te erkennen dat mijn ouders en naasten een van mijn grootste triggers zijn waaruit een fikse ontregeling kan ontstaan en dus niet gezond is voor mijn psychische gezondheid. Waar in ik dus bewust keuzes moest maken om zo goed voor mij zelf te blijven zorgen. Zij konden er niks aan doen maar ik kan er ook niks aan doen dat dit gebeurd in contact. Een diep gevoel van rouwen kwam hier bij kijken maar ook opluchting eindelijk stopte het met stormen en kon ik mijn eigen landschap door de bergen heen weer zien. Omdat het continu getriggerd worden stopte ik ervaarde steeds meer geestelijke en lichamelijk rust. Ik kon niet werken aan mij zelf in de storm aan triggers ik moest eerst mezelf weer voelen en zien om zo ook de ander weer te durven voelen en te zien. Ik word nog dagelijks getriggerd soms groot soms klein wanneer de trigger groot is of het waren veel triggers achter elkaar word ik daar verdrietig van het wijst me even op het feit dat het echt zo is dat ik echt die psychische kwetsbaarheid heb. Het is voor mij de hel op aarde om daar in te zijn en ik besef me dan hoe heftig dit geweest moet zijn voor mij als klein kindje. En wanneer dan de lucht weer op klaart adem ik diep in en ben ik opgelucht. Want wanneer ik vast zit in de muren van mijn trauma’s voelt het alsof ik er nooit meer uit kom en dat gevoel is uitzichtloos en eenzaam. Inmiddels heb ik geleerd om dan iemand in vertrouwen te nemen of toch even te knuffelen met iemand maar hier in mensen toe laten is voor mij uiterst kwetsbaar.

Wanneer ik dan weer de vogels hoor fluiten de zon voel op mijn gezicht en pijn weg trekt uit mijn lichaam ik de innerlijke rust ervaar waar ik zo hard voor heb gewerkt ben ik dankbaar. Maar soms voelt het bitterzoet

Lang heb ik gezocht naar hulp voor deze complexe trauma’s mijn triggers zijn overal en in een trauma behadeling vragen ze specifiek het trauma voor de geest te halen. Maar door herhaaldelijk pijn te hebben ervaren door het gebrek aan emotionele voeding en van uit daar de onveiligheid te hebben gevoeld van een onbeschikbare ouder voor mij. Ben ik jaren lang blootgesteld aan conflicten spanning en stres en zijn er vele situaties geweest waarin de stress en spanning hoog op liepen. Dus ik heb geen specifieke herinnering de pijn zat opgeslagen in mijn lichaam dat is mijn herinnering. Dat ik nachtmerries had, altijd bang was, ongegronde angsten had, stemmingswisselingen, me altijd gestrest en gespannen voelde altijd buikpijn had dat zijn mijn herinneringen. En daarom is lichaamsgerichte therapie voor mij de weg geweest daar in heb ik leren voelen wat ik al die tijd niet heb kunnen voelen. En van uit daar ben ik gaan helen en dat is wat ik uit wil dragen aan de mensen die ik behandel. We maken allemaal dingen mee en soms weten we niet meer precies wat maar ervaren we wel gevoelens van spanning, stress, eenzaamheid, angsten, machteloosheid alles wat we mee maken zit in het lichaam is mijn ervaring en om vooruit te kunnen zal je daar in moeten zakken.