Projectie

Projectie wat is dat eigenlijk..

Wanneer we onze eigen onvervulde behoeftes, of onverwerkte emotie projecteren op de ander.

Vaak zie je wanneer iemand zijn eigen dieper gelegen gevoelswereld ontkent. Door dat hij of zij niet of tot weinig in staat is te reflecteren naar zichzelf door diep gelegen trauma´s. Dat alle ongenoegens, alle frustraties alle secundaire emoties geprojecteerd worden op de ander. Zo ontstaan er eindeloze discussies en verwijten waar beide partijen vaak niet uit komen. Deze emoties ontstaan van uit primaire gevoelens wat gaat over kind pijn, pijn die je opgelopen heb als kind daar over heen worden muren van afweer gebouwd, patronen secundaire emoties zoals boosheid, frustratie. Iemand wordt getriggerd door het gedrag van de ander word geraakt in zijn kind pijn, primaire emotie en er word op gereageerd van uit de muur van afweer een secundaire emotie.

Wanneer we zelf geen verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen dieper gelegen pijn. Zal je altijd in situaties met mensen terecht komen die je frustreren of irriteren. Je belandt in oeverloze discussies en kunt conflicten moeilijk los laten. Je vecht iets uit wat niet gaat over de ander, maar dit gaat over jou. Met je vinger wijzen naar de ander is altijd makkelijker dan kijken in jezelf.

Wanneer je opgroeit in een omgeving waar narcisme voor komt groei je op in een projectie. Narcisme betekend naar mijn ervaring niets anders als iemand die zich af heeft gesloten voor zijn dieper gelegen gevoelswereld. En van uit daar projecteert hij of zij alles op de ander uit een gebrek aan zelfreflectie om dat de pijn in zichzelf te groot is om naar te kijken. Maar zij worden wel continu geraakt in de pijn van hun onvervulde behoeftes en verlangens. Iemand met een narcistische persoonlijkheid is dus een heel kwetsbaar mens. En met die kwetsbaarheid kwetst hij of zij anderen. Het negatieve zelfbeeld van de ander laat op deze manier sporen na op jou. Door het eigen negatieve zelfbeeld te projecteren op de ander, zien ze de ander in een negatief daglicht. 

Dus wanneer je zo kritisch bent op de ander kijk dan eerst eens naar binnen.

Als niemand aan jouw meetstaaf kan voldoen, ben jij dan misschien niet ontzettend hard voor jezelf?

Of irriteer je je kapot aan de mensen om je heen om dat je in eerste instantie jezelf af wijst diep van binnen? En wanneer jij continu het gevoel hebt dat er niet naar je geluisterd word door je partner en word je daar radeloos van. Kan het zijn dat jij in eerste instantie niet luistert naar je eigen behoeftes naar wat jij echt nodig hebt? En wanneer de ander niks meer goed kan doen in jou ogen. Ben jij dan eigenlijk wel tevreden met wie jij bent? Een vinger naar de ander betekend altijd ook een naar jezelf ga het eens onderzoeken. Want wanneer je echt durft te kijken naar wie jij bent. Van uit daar kunnen we de ander pas echt zien en een liefdevollere verbinding aan gaan met jezelf en daar mee dus met de ander.