Waar angst is, is een gebrek aan liefde...

25 november 

Gevoel en ratio op een lijn, een behoorlijke uitdaging vind ik zelf een langdurig leerproces van mij zelf. Vaak voert mijn hoofd de boventoon en kan ik dan maar moeilijk bij mijn gevoel komen, gek he voor empaat

:p. Ik voel zo veel bij anderen, maar als het over mijn eigen gevoel gaat vind ik het nog al eens ingewikkeld. Mijn hoofd wil dingen begrijpen, wil zekerheid, controle door er eeuwig over na te denken geeft het een gevoel van grip hebben op de situatie iets wat ik zo geleerd heb. Ik had een aantal jaar geleden nooit verwacht dat ik momenten van rust en stilte zou ervaren in mijn hoofd. Mijn hoofd ratelde aan een stuk door ik werd er knetter gek van, maar het gaf mij toen der tijd ook een gevoel van veiligheid een gevoel van hou vast. Want voelen was eng of sterker nog ik wist helemaal niet hoe ik moest voelen. En nu ik dat wel weet en daar lerend in ben, zijn deze twee uiterste nog steeds vaak met elkaar in tweestrijd, wat ik voel met mijn hart klopt vaak niet bij wat ik denk, toen dit proces op gang kwam een aantal jaar geleden maakte mij dit vaak in ernstige verwarring. Vertrouwen op mijn gevoel was nieuw en doodeng. En wanneer het spannend word zoals in de liefde waar we geen grip op hebben neemt mijn hoofd het over en schakelt mijn gevoel uit. Wat weer voor verwarring kan zorgen omdat ik dan dus niet meer ''denk'' te weten wat ik voel ik schakel over naar denken. Lang was mijn denken mijn compas ik kan uitstekend analyseren sterker nog ik ben hier heel erg goed in. Maar voelen is een heel ander kaliber. Wanneer ik mijn behandelingen benader van uit mijn denken kan ik niet intuïtief voelen, dit verschil merk ik heel goed op en is voor mij een leerproces als therapeut, mijn behandelingen gaan vele malen dieper wanneer ik stop met denken en het compas van mijn gevoel volg, of beter gezegd mijn hart volg. En zo is het ook in de liefde als ik er over na ga denken mis ik het gevoel in mijn hart. 

Liefde laat zich niet vangen liefde geeft geen zekerheid, liefde kun je niet controleren, liefde wil stromen door jou en door mij. Gevoelens kun je niet sturen gevoelens zijn er of ze zijn er soms even niet. Liefde is er gewoon zonder verwachting, zonder oordeel, zonder uitkomst. Het hoofd oordeelt, schept verwachtingen, wil weten waar het aan toe is wil een antwoord wil controle en is vaak gevoerd door angst ‘’en waar angst is is een gebrek aan liefde’’ Maar liefde is ongrijpbaar en de enige manier om liefde echt toe te kunnen laten is de controle los laten. Wat erg moeilijk is wanneer je je erg onveilig hebt gevoeld en controle een houvast is geworden. Los laten betekend vertrouwen en wanneer het vertrouwen in jezelf deuken op heeft opgelopen is jezelf overgeven op deze manier een hele opgave, om ons over te geven in de liefde moeten we ons veilig voelen in onszelf. Het hoofd ziet de beren op de weg en vergelijkt het met pijn in het verleden.. Waar we ons hart openen komen we in dat zelfde mooie hart ook onze pijn tegen, en als we de pijn ‘’lijdend’’ laten zijn zullen we de liefde die het wil ontvangen niet volledig toe kunnen laten. Dan zal ons hoofd het over nemen om je te beschermen voor nog meer pijn. En ontneem je jezelf de kans om je hart te helen want om te helen zullen we ons hart moeten openen hoeveel pijn het ooit ook heeft gedaan. Vertrouwen kan alleen maar groeien wanneer we het de kans geven om weer te durven vertrouwen op het leven, op de liefde en op ons zelf.....